بررسی اشعار آیینی موسوی‌گرمارودی بر پایة شاخص‌های ادب غنایی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان

2 گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بروجرد. بروجرد ایران

3 گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان، همدان ایران

چکیده

شعر آیینی به دلیل غلبۀ احساسات شاعر، یکی از مهم‌ترین گونه‌های ادب غنایی است و بالتبع اکثر شاخص‌های صوری و محتوایی ادبیّات غنایی در زیربنای آن به‌کار رفته‌است. این پژوهش، با هدف بررسی و تبیین بازتاب شاخص‌های ادب غنایی در اشعار آیینی معاصر ادبیّات فارسی -مطالعه موردی اشعار آیینی علی موسوی‌گرمارودی- انجام شده‌است. موسوی‌گرمارودی از شاعران معاصر فارسی است که حقیقت سیمای معصومین علیه‌السلام را با تخیّلی سرشار از عاطفه و احساس سروده و آنان را در آیینۀ شعرش در قالب زبانی غنایی توصیف کرده‌است. پژوهش حاضر با رویکردی تحلیلی_توصیفی و بر پایۀ مطالعات کتابخانه‌ای انجام شده و در پی پاسخ به چندی و چونی شاخص‌های ادب غنایی در اشعار آیینی موسوی‌گرمارودی است تا بسامد و برجستگی آن‌ها را نشان دهد. دستاورد پژوهش نشان می‌دهد، شاخص‌های محتواهایی چون مدح و ثنا، مرثیه‌، مولودی‌، وصف، شکوه و شکایت، مناجات و ... در شعر موسوی‌گرمارودی برخاسته از عاطفه‌های گوناگونی شاعر است که در ساختارهای بلاغی (شاخص‌های صوری)، تشبیه، استعاره، کنایه و مجاز و نیز زبانی غنایی با واج‌آرایی و موسیقای غنایی سروده شده‌اند.

کلیدواژه‌ها

موضوعات