سیمای حضرت علی در شعر و ادب فارسی یکی از تابناکترین جلوههای بشری را یافتهاست. جایگاهی والا و باشکوه که از آن حضرت ترسیم شده، گواه روشن پیوند عمیق عاطفی است که میان خاندان عترت با شاعران فارسیگو در طول تاریخ ادبیات فارسی برقرار بودهاست. در این میان آن دسته از متونی که به توصیف بهادری و جنگاوری آن حضرت ویژه شده، جایگاهی درخور دارد. خاورزمین نامه؛ گزیدهای منثور از خاوراننامه، یکی از این گونه آثار است که مدتها به شیوه نقالی روایت شده و در آغاز قرن چهاردهم صورت کتابت پذیرفته است. پژوهش پیشرو میکوشد با تکیه بر روش توصیفی-تحلیلی و از خلال نشان دادن پارهای از ویژگیهای ادبی این ولایتنامه منثور، به تبیین و برجستهسازی ویژگیهای مهم آن در حوزه فرهنگ عامه و نیز میزان تاثیرپذیری آن از حماسه ملی ایران بپردازد و از این رهگذر خصایص فرهنگی و مذهبی آن را بنمایاند. بر همین بنیاد دریافتیم که خاورزمین نامه بهمثابه یکی از ولایتنامههای منثور گمنام شیعی، که با وجود دارا بودن سیر روایی نسبتاً ضعیف، عناصر ایدئولوژیک و اسطورهای از قبیل: ترفندهای عیاری، پیکرگردانی، باورهای نجومی و کرامات دینی را به گونه-ای هنری و در عین حال عامهپسند گرد آوردهاست. این اثر گرچه تقلیدی از خاوراننامه ابنحسام است، اما در استفاده از عناصر فولکلوریک و زبان عوام، نمودهایی آشکارتر از اصل کتاب یافتهاست.